Kyoto

Mama smeekte mij een update met foto`s van Kyoto te plaatsen. Helaas was de batterij van mijn camera niet helemaal opgeladen en had ik natuurlijk de lader ook niet bij me, dus ben ik extra zuinig geweest met plaatjes schieten. Boven alvast een foto van de bento die we onderweg in de bus van het vliegveld van Oosaka naar Kyoto kregen. De hele trip hebben we dit soort typisch japans eten gekregen, ik heb nog nooit zoveel vis gegeten als in die drie dagen. Onder foto`s van Nijou-jou, het kasteel van Tokugawa Ieyasu. Hij was de oprichter van het Edo (=Tokyo) Shogunaat, een belangrijk iemand in de japanse geschiedenis dus. Het staat vast wel op Wikipedia. Hij had er een zogenaamde nachtegalenvloer in laten leggen, waarvan elke plank piept, zodat indringers geen kans krijgen binnen te sluipen. We moesten onze schoenen uitdoen en mochten op onze kousen over de vloer lopen. En hij doet het echt. Natuurlijkheb ik geprobeerd om me als een echte ninja geluidloos voort te bewegen, maar beperkt in de fijnere motoriek als ik ben, was ik sowieso al gedoemd te falen...




Weet even niet meer hoe deze tempel heet.




Dit is Kiyomizudera midden in Kyoto. Schandelijk genoeg heb ik hier maar 2 foto`s gemaakt, hoewel dit toch een van de mooiste tempels was die we hebben gezien.
Onderstaande beeld van een koe kan je over zijn hoofd aaien als je slimmer wil worden. Zijn ogen zijn bloeddoorlopen omdat hij de hele nacht hard gestudeerd heeft. Ik heb het geprobeerd, maar vooralsnog heeft het weinig effect op me gehad.

Dit is bij Kinkakuji, de Gouden Tempel. Het is een van de bekendste plaatsen van Japan. Helaas heb ik geen foto van de tempel zelf, die trouwens veel mooier was dan ik dacht, vooral toen de herfstzon te voorschijn kwam. Ik wilde namelijk mijn batterij sparen door alleen foto`s te nemen van dingen waar andere mensen waarshijnlijk geen foto`s van zouden nemen. Nu vraag ik me af waarom. Misschien had ik die koe toch een keer extra over zijn voorhoofd moeten wrijven.
Bij Arashiyama, waar het stampvol was met mensen die naar de verkleurende bossen op de berghellingen kwamen kijken. Tenminste ik denk dat ze daar voor kwamen, want er was niets anders te zien daar. Dit was een bootopstapplaats volgens het bord. Vond het gewoon een leuk gebouwtje zo aan het water.
Toudaiji was erg indrukwekkend. Het schijnt het grootste oude gebouw van hout ter wereld te zijn. Binnen zit de Daibutsu, grote boeddha, op zijn troon/lotusbloem.

Daar ben ik weer. Nog steeds gezond en wel in Japan. Ik heb nu mijn eigen internet op mijn kamer dus in principe kan ik wat meer updaten... in principe. Ik hoorde van mama dat al mijn tantes mijn blog lezen, dus bij deze de groeten aan al mijn tantes. Ik beloof dat ik in ieder geval twee keer per maand wat zal schrijven. Ik wilde wat foto`s laten zien van ons tripje dit afgelopen weekend. Het centrum voor buitenlandse studenten waar wij onze lessen volgen had een uitstapje geregeld naar Shimabara, een plaats bekend om zijn warmwaterbronnen. Veel Japanners gaan naar dat soort plaatsjes om gebruik te kunnen maken van de onsen, publieke baden met water uit die natuurlijke bronnen. Het was helemaal voor ons geregeld en ook nog gratis. We gaan bovendien komende vrijdag naar Kyoto met een aantal buitenlandse studenten, drie dagen lang en dat kost ons maar 8 euro! Ik ben echt blij dat ze dat zo voor ons geregeld hebben.
Ik vond het wel fijn om wat van de natuur buiten Nagasaki te zien. De bomen zijn hier nu flink aan het verkleuren en dat is voor Japanners een goede reden om uitstapjes te maken naar de bergen en dergelijke. Er word hier zelfs op het nieuws aangegeven waar de kouyou, het verkleuren van de bladeren op dit moment op zijn mooist is. Hetzelfde geldt trouwens voor het opengaan van de kersenbloesems in de lente. Dat is iets waar ik me ook wel op verheug.
In ieder geval zijn we eerst naar een uitkijkpunt in de bergen geweest en daarna zijn we doorgegaan naar Shimabara alwaar we konden kiezen tussen het nemen van een bad of het gaan bekijken van de `hellen van Shimabara`, waar de stoom uit de grond spuit en naar zwavel stinkende borrelende poelen de rotsen geel kleuren. Ha, wat een dichter ben ik he!? Nee, grapje. Maar ik vond het wel indrukwekkend. Vandaar dat ik ook de foto`s wil laten zien. Hoop alleen dat het deze keer wel lukt want de vorige staan er maar voor de helft op. Ok, ongeveer op chronologische volgorde, uitleg komt later wel:



Dit was een pad naar een shintotempel een eind verderop. Dergelijke poorten (torii) als die op de foto geven de grens aan tussen onze wereld en die van de goden. Schijnbaar brengt het geluk als je een steentje op de poort kan gooien.



Daarna gingen we met de bus naar Shimabara.





Op het eind bezochten we nog een japans kasteel, maar wat er hier op de foto staat is een bijgebouw. Het eigenlijke kasteel was namelijk omgeven door een parkeerplaats vol met auto`s en kwam niet mooi uit op de foto`s. bah.

nieuws uit Nagasaki

Ik heb eindelijk een eigen laptopje, dus nu kan ik wat meer gaan posten. Ik moet eigenlijk nog zoveel inhalen dat ik geen zin meer heb om het allemaal op te schrijven. Gelukkig schrijven de anderen uitgebreid over alles wat we meemaken elke dag, zodat ik het alleen maar hoef te hebben over de dingen die me opvallen e.d. Ik zal proberen wat foto`s te posten van het Kunchifestival. Dat was rond de 7de van okt/ober, alweer eventjes geleden dus, maar erg vermakelijk dus toch maar wat vertellen he?! Het Kunchifestival (kunchimatsuri) is de grootste matsuri van Nagasaki en vind jaarlijks drie dagen lang plaats. drie dagen lang worden er door de hele stad drakendansen en dergelijke gehouden, en op bepaalde plekken zijn er lange rijen met stalletjes waar je allerlei snoep en snacks kan krijgen. Een beetje kermisachtig, maar dan op zijn japans met rode lantaarns en mensen met traditionele kledij dus de sfeer is wel heel speciaal. Ik heb er niet heel veel van kunnen zien maar het was in ieder geval een interessant stukje japanse cultuur. ziehier de soms wat wazige foto`s:

In Nagasaki

Eindelijk weer een nieuwe update! we zitten nu alweer een week in Nagasaki en ik heb nog niet eens alles over Tokyo verteld! Gelukkig staat het allemaal al op de blogs van Pijke en Evelien. Ik zal de overgebleven foto's van Tokyo nog posten en natuurlijk nieuwe van Nagasaki. Ik vergeet alleen steeds mijn camera mee te nemen, dus veel zijn het er sowieso niet.
De reis naar Nagasaki was wederom afzien, aangezien we eerst met een veel te zware koffer de metro in moesten. Ik was erg opgelucht toen ik mijn koffer kon afgeven op Haneda airport. Bij aankomst op Kyushu was het erg warm en vochtig, echt een tropisch gevoel, er groeien ook overal palmen. Het deed me eigenlijk een beetje denken aan Nicaragua. We moesten eerst een uur in de bus om Nagasaki te bereiken, maar dat gaf me de gelegenheid om eindelijk eens het japanse platteland te bekijken. Het was precies zoals ik al eens had gezien in films en anime, erg mooi en groen, bergen, akkertjes, houten huisjes en bamboebos. In Tokyo zie je alleen maar gebouwen en flats om je heen. Ook Nagasaki zelf is erg groen en ruim, en omgeven door bergen. Eigenlijk veel fijner dan Tokyo. Het is ook heel uitgestrekt, het schijnt vanaf de universiteit een uur lopen te zijn naar het station. De zee heb ik ook nog niet gezien. Gelukkig is er een heel simpel tramsysteem, dat voor elke afstand maar 100 yen kost.
Het international student house ligt op een heuvel 20 minuten van de universiteit vandaan. Het is heel gezellig om met Evelien een appartementje te delen. We hebben elk onze eigen slaapkamer met kasten, bureau, bed en koelskast en delen een keuken en badkamer. We moesten alleen wel een aantal dingen aanschaffen als pannen, bestek en beddegoed. En we moeten nog uitzoeken hoe we het goedkoopst boodschappen kunnen doen. Een goeie boekwinkel heb ik in ieder geval al gevonden.. Bij de Hondarake vlakbij de universiteit kan je voor rond de 350 yen tweedehands boeken en manga kopen.
Vandaag gaan we een bankrekening openen waarna we ook een mobieltje kunnen aanschaffen, eindelijk!
Verder hebben we afgelopen week onze studentmentoren ontmoet, waarmee we wat hebben rondgehangen en ons japans uit konden proberen. Als je er eenmaal een beetje inkomt dan gaat het op zich wel, maar je kan niet precies zeggen wat je wil zeggen en dat is een beetje frustrerend. Maar iedereen was erg aardig en we zullen nog wel vaker leuke dingen met ze gaan doen.
Er zijn hier trouwens veel zwerfkatten die allemaal bang voor me zijn... Ik mis die van mij :(

laatste dag in Tokyo, morgen Nagasaki!

Morgen vertrekken we alweer naar Nagasaki waar we in de middag aan zullen komen. Evelien en ik verheugen ons al op het inrichten van ons eigen appartementje, alhoewel we nog steeds niet weten wat we kunnen verwachten. Gisteren ben ik mijn camera vergeten en heb ik geen foto's kunnen maken, maar het was een erg leuke dag. We zijn naar Harajuku geweest waar grote groepen cosplayers bij elkaar komen om wat rond te hangen en te poseren voor fotografen en toeristen. Alleen waren er deze zondag niet echt veel mensen. Of misschien zaten wij verkeerd? Harajuku is in ieder geval een geweldige wijk om kleren te kopen. Japanners lopen er altijd heel goed gekleed bij en al die leuke kleren kun je daar vinden. De Meijijinja was daar ook te vinden dus daar zijn we ook heengelopen. Dat is een boeddhistische tempel waar de zielen van de Meijikeizer en zijn vrouw 'wonen'. Een heel mooie plek waarvoor je eerst door een soort park met grindpaden moet lopen. En dat midden in Tokyo! Bij elke tempel kan je amuletten kopen en je de toekomst laten voorspellen door het kopen van een omikuji. Dat heb ik dus gedaan. Normaal geef je 100 yen, schud je aan een houten doos waar een stokje met een symbooltje uitkomt en vervolgens pakt een priesteres dan een bijbehorend papiertje voor je waar een voorspelling opstaat. Bij deze tempel kwamen ze in de vorm van gedichten geschreven door de keizer en zijn vrouw in klassiek Japans. Op die van mij stond dat ik moest proberen om elke dag het vredige/verfrissende gevoel te houden `dat men krijgt als men de zon ziet opkomen in de ochtend'. 'Want hoe fijn zou het zijn om elke dag zo te leven en te werken.' Tsa, ik zal het proberen... S`avonds hadden we afgesproken met Ward, een van onze jaargenoten die in Tokyo studeert, bij Shinjukustation, een van de drukste stations van de wereld. Het was inderdaad druk. We hebben daar Okonomiyaki gegeten, een soort omeletjes met vlees en kool die je op een hete plaat op je eigen tafel aanbakt.

Geen tijd om over vandaag te vertellen!
Bah, dit is een heel plakkerig toetsenbord.

nihon ni toujou shitaaa!

Ik ben er! Er is zoveel te vertellen dat ik niet weet waar te beginnen... De vlucht was in ieder geval hels. Nou ja, het duurde vooral lang en ik kon niet slapen. Gelukkig kon ik Cow en Chicken bekijken op mijn persoonlijk televisieschermpje. Mijn bagage zat alleen nogal op de gewichtslimiet dus nu durf ik niets te kopen omdat we ook nog een vlucht naar Nagasaki nemen. Terwijl er zoveel leuks is hier in Tokyo! Gelukkig is het zoveel dat ik toch niet kan kiezen... euhmmm, ons hostel ligt wel een eindje uit de buurt, maar de prijs weegt daar wel tegenop. Ik heb een kamertje japanse stijl en heb dus gister voor het eerst op een futon geslapen, hoera! Het was hard. Maar ik ben weer een ervaring rijker. Vandaag was de tweede dag dat we er zijn. We zijn al twee keer naar Shibuya geweest voor ons avondeten, want dat is een leuke, gezellige buurt met veel mensen van onze leeftijd. Vandaag zijn we vanuit ons hostel naar Asakusa gelopen, wat ook een interessante plek is. Het is een wat oudere buurt, met kleine huisjes en winkelstraten. We hebben daar de Kaminarimon bekeken, de `donderpoort` die leid naar de Sensou-ji, een grote boeddhistische tempel. Mijn eerste tempel! Aanschouw:

1 Kaminaripoort

2 winkelstraatje naar de tempel

3 poortje voor de tempel

4 tempel

Later meer! We hebben bijna onze tijdslimiet verschreden in het internetcafe.

Het is bijna zover!

Uwaah, ik vertrek morgenvroeg al! Het vliegtuig vertrekt om vijf voor tien vanuit schiphol en dan zijn we de volgende ochtend rond acht uur in Japan. Recht Tokyo's spitsuur in. Alhoewel, we moeten eerst de trein nemen vanaf Narita Airport naar Ueno, de wijk waar ons hostel zit. Misschien is het dan niet meer zo druk in de metro. Ik hoop het, want een koffer van zo'n 17 kilo + Tokyo is waarschijnlijk geen fijne combinatie. Zo'n vreemd gevoel dat ik overmorgen praktisch aan de andere kant van de wereld ben. In een land waarvan ik de taal twee jaar lang gestudeerd heb zonder er ooit geweest te zijn. Ik heb me er heel lang op verheugd, maar de laatste dagen voelt het een beetje, ik weet niet, een beetje raar.
Gelukkig ga ik met Evelien en Pijke en hoef ik niet helemaal alleen. Zij weten tenminste hoe het werkt daar, ik bedoel, ze komen er net vandaan...

Aangezien mijn rechterhersenhelft een beetje gehandicapt is en ik dus totaal niet kan rekenen, logisch nadenken of zelfs maar enige notie van structuur in mijn gedachten heb, maak ik altijd lijstjes. Natuurlijk heb ik ook een lijstje gemaakt met wat ik allemaal hoop te bereiken in Japan, dum da dumm:

1 Een normale conversatie kunnen voeren (in het japans dus) (Ben ik uberhaupt wel in staat tot normale conversatie vraag ik me nu af)
2 Japans leren koken! Ik ga een paar leuke kookboeken kopen daar ♪
3 Japanse mensen leren kennen
4 Wat algemene ontwikkeling oplopen en aan de hand daarvan een Beter Mens worden.
5 Veeel boeken kopen, kunstboeken, fotoboeken, romans, magazines, alles wat je hier moeilijk kunt krijgen. Nou ja, niet àlles.
6 Veel zien van Japan zelf.

Niet speciaal in die volgorde.

Tsja, daar zal ik het dus allemaal over hebben in mijn blog, waarschijnlijk. Ik zal in ieder geval foto's posten, hoef je mijn stomme verhaaltjes niet te lezen.

Hier alvast een foto om toch mensen aan te lokken:


Zó leuk is mijn blog!